رایحه ظهور به مشام می رسد! از کجاست؟
واحد ارتباطات مردمی (روابط عمومی و تبلیغات) هیئت مکتب العباس(ع) تهران
پنج شنبه 92 فروردین 8 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
من بودم باب هل اتی را بستند
امکان رسیدن به خدا را بستند
ای کاش بمیرم که خجالت زده ام
من بودم و دست مرتضی را بستند
***
عمریست رهین منت زهرائیم
مشهور شده به عزت زهرائیم
مُردیم اگر به قبر ما بنویسید
ماپیر غلام حضرت زهرائیم
***
ما زنده به لطف و رحمت زهرائیم
مامور برای خدمت زهرائیم
روزی که تمام خلق حیران هستند
ما منتظر شفاعت زهرائیم
***
یتیمان جز دو چشم تر ندارند
به غیر از خاک غم بر سر ندارند
چو مادر مرده ها باید فغان کرد
که طفلان علی مادر ندارند
.
.
.
منتظرتم ای منتقم
____________________________________________________________________________________
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
ای جوانم ، قد کمانم
تا به کی سر بر سر زانو بگیرم
باتو گویم آرزویم
تو دعا کن بعد تو من هم بمیرم
از چه با غم خو گرفتی
کِشتی اَم پهلو گرفتی
تو مرا کشتی زِ خِجلَت
بس که از من رو گرفتی
ای قرارم ، ای بهارم
از غمت من را به هر سو می کشانند
ای چراغم ، یاس باغم
خیز و بین من رو به چه روزی نشاندی
جانم از چه نیمه جانی
تو کمانتر از کمانی
می کنم من التماست
بلکه پیش من بمانی
____________________________________________________________________________________
باز باران با ترانه ، میخورد بر بام خانه ، یادم آرد کربلا را...
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
باز باران با ترانه
می خورد بر بام خانه
یادم آید کربلا را
دشت پر شور و نوا را
گردش یک روز غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را
باز باران با صدای گریه های کودکانه
از فراز گونه های زرد و عطشان
با گهرهای فراوان
می چکد از چشم طفلان پریشان
پشت نخلستان نشسته
رود پر پیچ و خمی در حسرت لبهای ساقی
چشم در چشمان هم آرام و سنگین
می چکد آهسته از چشمان سقا
بر لب این رود پیچان
باز باران
باز باران با ترانه
آید از چشمان مردی خسته جان
هیهات بر لب
از عطش در تاب و در تب
نرم نرمک می چکد این قطره ها روی لب
شش ماهه طفلی
رو به پایان
مرد محزون
دست پر خون می فشاند
از گلوی نازک شش ماهه
بر لب های خشک آسمان با چشم گریان
باز باران
باز هم اینجا عطش
آتش شراره جسمها
افتاده بی سر پاره پاره
می چکد از گوشها باران خون و کودکان بی گوشواره
شعله در دامان و در پا می خلد خار مغیلان
وندرین تفتیده دشت و سینه ها برپاست طوفان
دستها آماده شلاق و سیلی
چهره ها از بارش شلاقها گردیده نیلی
دراین صحرای سوزان
می دود طفلی سه ساله
پر زناله
پای خسته
دلشکسته
روبرو بر نیزه ها خورشید تابان
می چکد از نوک سرخ نیزه ها
بر خاک سوزان
باز باران باز باران
قطره قطره می چکد از چوب محمل
خاکهای چادر زینب به آرامی شود گل
می رود این کاروان منزل به منزل
می شود از هر طرف این کاروان هم سنگ باران
آری آری
باز سنگ و باز باران
آری آری
تا نگیرد شعله ها در دل زبانه
تا نگیرد دامن طفلان محزون را نشانه
تا نبیند کودکی لب تشنه اینجا اشک ساقی
بر فراز خیمه برگونه ها
بر مشک ساقی
کاش می بارید باران
____________________________________________________________________________________
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
عشق یعنی غصه و دلواپسی
عشق یعنی بی کسی در بی کسی
عشق یعنی از بدی آری شدن
اشک از چشم دلت جاری شدن
عشق یعنی روز و شب در جستجو
عشق یعنی با مُرادت گفتگو
عشق یعنی لفظ خود را مِی کنی
راه دشوار جنون را طِی کنی
عشق یعنی سر فردای راه دوست
عشق یعنی هرچه داری مال اوست
عشق یعنی حاجی بیت الحرام
دل بریدن ها و حج ناتمام
عشق یعنی حامی قرآن شدن
عشق یعنی ساقی قِبران شدن
عشق یعنی از سوی بالا مَحَک
عشق یعنی سلسله سیلی کتک
عشق یعنی هیئت و سینه زنی
صبح عاشورا سَرَت را بِشکَنی
عشق یعنی ماه غم ماه خدا
عشق یعنی علقمه کرب و بلا
عشق یعنی درد را از برکنی
عشق حجر را باور کنی
عشق یعنی ذکر الغؤث الاَمان
عشق یعنی معنی صاحب الزمان(عج)
____________________________________________________________________________________
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
هرچند به پیش یار بستند
این بس که به جاده چشم بستند
این جاده که سر به سیر دارد
صد غافله کار خیر دارد
در حال رفت و آمد خلق
یک شهر شده زبان زد خلق
من گفتم و رفتم اصل عشق است
آن شهر قلدران دمشق است
من نذر نمودم که یک شب
افطار کنم به اشک زینب(س)
افطار تمام روزه هامون
شه بانوی دشت کربلا او
نادیده دمشق مرگ سخت است
دیدار رقیه اوج بخت است
تا اود شدن هنوز راه است
از شعله نگفتن اشتباه است
تکلیف شکوفه با رقیه است
نیلوفر کربلا رقیه است
می گفت یکی به لحجه شمع
تا کی کنی عمر وقف زینب
تا چند شکار درد مندی
تا کی به رقیه پایبندی
بگذار نفس کشت کلامت
مضمون بچکد زِ دست جانت
گفتم که به کوری شغالان
من دلخوشم از غم غزالان
باران سپیده شب شکن اوست
دل دست به دامن پرستوست
هر کس زِ مِی رقیه مست است
سوگند به حق که حق پرست است
او شاعره ی نماز و ناز است
از چون تیغ علی عدو نواز است
زهرای دوم الهه ی زهد
بر لشکریان عشق مافوق
ای زاده ی شهریار خاتون
بر اهل دل اعتبار خاتون
خاتون غم آسمان هلاکت
ای شیشه گران عرش خاکت
ای مُلک طواف خاک راهت
صد کعبه نشسته در پناهت
صد کعبه هزار کعبه دربست
در تهف دلم به سجده پیوست
تلخ است کلام بی اجازه
اینک زِ تو خواهم عمر تازه
شب کور غمش شمار بینش
ای سنگ صبور آفرینش
سوگند به ناز دختر شاه
جز عشق حرام کرده الله
عبدی زِ تو وصل عشق خواهم
بیچاره زِ تو دمشق خواهم
از عشق چگونه بگذرم من
دل خسته ی آل حیدرم من
من کافر منزلی پرستم
از خاک کف پای انورم من
من بنده ی سعدیزمانم
آواره ی کوی مسترم من
آشفته یَهیَویز هوشم
دیوانه ی دیده ی ترم من
کافی است اشاره بهر عاقل
گر آیینه ام مکدرم من
بگذار دوباره دل بروبم
گه رقصم و گه به سینه کوبم
____________________________________________________________________________________
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
ای محجرت ابر گریه کم کن
در دست خودت عروسکم کن
خاتون غزل غزال زینب
ای پاسخ هر سؤال زینب
ویرانه نشین عقل مردم
خاک رَه عبدت عرش هفتم
داغ دل لاله یا رقیه
زهرای سه ساله یا رقیه
ای بازوی کوچکت شکسته
ای زُلف تو گرد و خاک بسته
ای بارش خاک شرمگینم
ای سقف خرابه دل غمینم
ای زردی چهره بی قرارم
گردون همه تحت اختیارم
ای چشم خدا ستاره ات کو
ای فاطمه گوشواره ات کو .......
____________________________________________________________________________________
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
کربلا دیگه خسته شدم من از این زمونه
کربلا تو قلبم تا ابد عشقت تو می مونه
کربلا دیگه خسته شدم از دوری راهت
کربلا بگو کی می رسم من به قتله گاهت
حسین عشقت تو دلم می مونه
حسین واسه تو دلم می خونه
کربلا ضریحت گره خورده به سرونشتم
کربلا رو سربند دلم اسمتُ نوشتم
کربلا تویی مرکز پرگار هر دو دنیا
کربلا تویی قبله دنیای آرزوها
حسین یه روز گنبد و می بینم
حسین رو خاک حرم می شینم
کربلا بگو با دِل ارباب ما چه کردند
کربلا بگو مردم کوفه خیلی نامردن
کربلا بگو زینب اونجا آواره کردند
کربلا بگو مشک علمدار و پاره کردند
حسین الهی بمیره خواهر
حسین چرا تو نداری هنجر ....
____________________________________________________________________________________
طلب کربلا و مناجات با امام حسین(ع)
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
چند وقته آقاجون دل میشه خزون
میاد جلو چشام حرمت حسین
بهشت و نمی خوام والله نمی خوام
تا وقتی که میام بین الحرمین
نَبُردی به کَرَم من و به حرم
دلم آقا شکست ببین داغونم
توئی جنون من مهربون من
من و می کنی مست بگم دیونم
دل میشه فدات جنون نگات بهشت تو برام کربالیان
خدا کنه که بیام کربلا باز
همه قرارمه افتخارمه چائی ریزه حسین باشم به والله
یه روز به کَرَمت با جارو زنتتو بین الحرمین باشیم ایشالله
کبوتر دلم به گنبد دلت نکن تو محزون
ببین دیوونگیم این ویرونگیم با یه کربلا منو کن آروم
خودم رو می زنم فریاد می زنم وقتی که می بینم رأس پرچمت
خودم رو می کشم آخر می کشم تا وقتی که می بینم رأس پرچمت
____________________________________________________________________________________
شنبه 89 مرداد 2 توسط شاعران و نویسندگان ویژه
زِ هرکسی که گرفتم سراغ خانه ی تو
زِ من گرفت نشان از تو و نشانه ی تو
نگار من قنوت من خوب من
بگو که از کی بگیرم سراغ خانه ی تو
یک جرعه زِ دیدنت بنوشم
این دَرد فراغ را بپوشم
ببین که هر شب و روز
گرفت این دل قرق به خون به بهانه ی تو
آقای من مولای من
نوکر رخ ارباب نبیند سخت است
شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است
لب تشنه اگر آب ببیند سخت است ...
____________________________________________________________________________________